Ανδρολάτρες μα ομοφοβικοί. Τυχαίο;

Λάτρεις των καλογυμνασμένων σωμάτων, του ανδρικού κάλλους και ό,τι άλλο συνεπάγεται αυτό: αρρενωπότητα, ρώμη, ανδρεία, μυϊκή δύναμη.

Ο λόγος για τα αγόρια -και τα λιγοστά κορίτσια- που έχουν καταλάβει τα άκρα -ή όχι και τόσο άκρα διότι οι έννοιες των άκρων έχουν επαναπροσδιοριστεί τα τελευταία χρόνια- δεξιά έδρανα του Κοινοβουλίου.  

Μοιράζονται τα εξής χαρακτηριστικά: την αγάπη για την αρχαιότητα, την πατρίδα, τη θρησκεία, την οικογένεια καθώς και το μίσος για τα αντίθετα των παραπάνω όπως είναι ο εκμοντερνισμός, οι ξένοι, η φιλελευθερία, οι ομοφυλόφιλοι.

Και όσον αφορά το μίσος τους για τους τελευταίους, τους ομοφυλόφιλους δηλαδή, το εξωτερικεύουν με την κάθε ευκαιρία προβαίνοντας σε δημόσια ομοφοβικά ξεσπάσματα.

Εδώ σημειώνεται το εξής παράδοξο: πώς γίνεται να μισούν τους άνδρες που αγαπούν άνδρες ενώ οι ίδιοι είναι άνδρες που αγαπούν άνδρες;

Πόσο αθώο είναι αυτό;

Αν επιμένουν πως είναι ετεροφυλόφιλοι μήπως θα ήταν πιο ορθό να εκτιμούν περισσότερο τις γυναίκες και τις εκδηλώσεις της θηλυκότητας; Λέω μήπως; Γιατί η στάση των εν λόγω ατόμων απέναντι στις γυναίκες είναι ξεκάθαρη. 

Ή μήπως καταφεύγουν στην ομοφοβία ως τέχνασμα για να κρύψουν την πραγματική φύση της ανδρολατρίας τους;  

                                                                                                                                     Ε.Μ.