Τις τελευταίες μέρες έτυχε να ακούσω αρκετούς περαστικούς να διαμορφώνουν την εξής ανομολόγητη διαπίστωση: Μα τί τους θέλουμε τους ψυχολόγους τελικά; Τα παλιά τα χρόνια υπήρχαν ψυχολόγοι; Όχι, φυσικά. Τότε δεν είχαν προβλήματα οι άνθρωποι; Μα ναι, φυσικά. Αν θες να είσαι καλά, είσαι. Δεν χρειάζονται οι ψυχολόγοι για να σε κάνουν καλά. Είναι θέμα απόφασης.Ακολουθεί ένας "δωδεκάλογος" ερωτήσεων που πιο εκφράζεται με πάθος, παρά έχει σκοπό την κούραση οφθαλμικής κόρης και ιπποκαμπικών κυττάρων.
Μήπως τότε οι βοσκοί στα βουνά με τα κοπάδια είχαν i phone και δεν το ξέρω, φίλε περαστικέ; Σαν αυτό το δικό σου που κρατάς εκεί διπλά και χτυπάει, γιατί αυτή άλλωστε είναι η δουλειά του. Αναλογήσου λοιπόν το πιο απλό, σε πόσες καθημερινές απαντήσεις καλείσαι να ανταποκριθείς εσύ εν έτη 2015 και σε πόσες ένας βοσκός εν έτη 1960. Αγχώθηκες;
Είχε καλέ μου άνθρωπε η κυρία του χωριού ελπίδες να κάνει παιδί εάν μέχρι τα πενήντα της οι προσπάθειες χαρακτηριζόταν ως άκαρπες; Το πολύ πολύ να έπαιρνε κανένα γιατροσόφι - βότανο που κατά πάσα περίπτωση δεν θα οδηγούσε και σε ενδιαφέρουσα. Θες να σου πω ποσά νέα ζευγάρια καταλήγουν στην εξωσωματική γονιμοποίηση επειδή δεν μπορούν να τα καταφέρουν μόνοι τους. Από το άγχος δε λέω, οι περισσότεροι δεν έχουν κάποιο οργανικό πρόβλημα αλλά το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο. Ο πελαργός δεν πετάει τι να κάνουμε. Ξέρεις τι ψυχική προσπάθεια καταβάλουν; Τί κόστος εγείρεται; Τί απογοήτευση προκύπτει από μια ενδεχόμενη αποτυχία. Και μετά πάλι από την αρχή αφού υπάρχει ελπίδα. Η κυριούλα του χωριού την ένιωσε ποτέ αυτήν την ελπίδα;
Μήπως θες να σου θυμίσω την απουσία αυτού του χαζοκουτιού, που όλοι λένε ότι μας κατέστρεψε. Και ότι έχει αυξηθεί η υπογεννητικότητα της χωράς γιατί παλιότερα έκαναν περισσότερο σεξ. Που βάσει λογικής απόρροιας σημαίνει και περισσότερα παιδιά. Που όμως δεν είχαν να τα αναθρέψουν και κατέληγαν στα ορφανοτροφεία. Θα ήθελες το παιδί σου να έχει την ίδια τύχη; Που τώρα είναι με τα αγγλικά του, τα γαλλικά του, τα κολυμβητήρια του, τα αθλήματα του και η λίστα καλά κρατεί. Η τηλεόραση δηλαδή σου φταίει για την υπογεννητικότητα ή οι τότε και οι υπάρχουσες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες που σου υπαγορεύουν ένα τρόπο ζωής δυσπρόσιτο στην ουσία, όχι στη ματιά. Η τηλεόραση είναι ένα μέσο. Μία επίπεδη επιφάνεια πλέον και όχι κουτί, που είναι δυνατόν να συνοδευτεί από το επίθετο του "έξυπνου" ή του "χαζού" καθαρά και μόνο από τη χρήση, δηλαδή το χρήστη της.
Και εν τέλει φίλε περαστικέ θυμάσαι εσύ πριν από τόσα χρόνια να υπάρχουν άνθρωποι με τόσες απαιτήσεις από τον εαυτό τους; Γιατί εγώ, βάσει διηγήσεων του τότε, περισσότερο αναμοχλεύω μια ζωή πλαισιωμένη στην εύρεση των απαραίτητων αγαθών για επιβίωση παρά για πολυτέλεια. Από τη στιγμή, λοιπόν, που δημιουργείς στον εαυτό σου περισσότερες απαιτήσεις λεφτά, σκυλιά, γατιά, παιδιά, σπίτια, αυτοκίνητα, προαγωγές, ταξίδια κτλ σου λέει και αυτός ως πιστός δίδυμος αδελφός "Περισσότερες απαιτήσεις συνεπάγεται περισσότερες υποχρεώσεις. Συγγνώμη αλλά θα έπρεπε να το περιμένεις. Δεν γίνεται να με στύβεις κάθε μέρα και να μη δίνεις τίποτα."
Εκεί είναι λοιπόν που εάν δεν έχουμε θέσει τα όρια μας όντως μπορεί να θέλουμε ένα ρεκτιφιέ που και που. Ίσως να λέγεται κρασάκι με φίλους, ίσως να λέγεται ρομαντική περαντζάδα σε καλντερίμια με το άλλο σου μισό, ίσως να λέγεται παιχνίδι με το παιδί σου στα παπλώματα, ίσως όμως να λέγεται και ψυχανάλυση. Το ταμπού των ψυχολόγων μας μάρανε. Το ταμπού της ιερόδουλης της ψυχής δεν το βλέπουμε. Σκέψου πόσες φορές την ημέρα την εκπορνεύεις σε συναισθήματα που σε επιμολύνουν. Προσοχή όμως - μην το ξεχάσεις. Το i phone 7 είναι στη γωνία. Αντέχεις ακόμη ένα γύρο; Οι αριθμοί βάσει θεωρίας δεν υπήρξαν πεπερασμένοι. Μήπως εσύ έχεις καταντήσει πεπιεσμένος;
Υ.Γ. Τάδε έφη μια μη ψυχαναλυόμενη. Μπορεί και η εικόνα μου να είναι λανθασμένη. Εάν ποτέ υπάρξω ίσως να έχω και μια καλύτερη οπτική. Ο Θεός - όπως και εάν λέγεται για εσένα - ας δώσει... φώτιση και αγάπη. Γιατί το τελευταίο είναι το μόνο που μένει αναλλοίωτο σε χώρους και χρόνους. Μήπως πρέπει και εσύ φίλε περαστικέ να αρχίζεις να ορίζεις τους δικούς σου χωροχρόνους; Σκέψου το.
VN
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου