Ἀνθρωποι στη θάλασσα

Καλημέρα, φίλε μου! Ξύπνησες μέσα στο ζεστό σου κρεβάτι, ήπιες το καφεδάκι σου και άνοιξες την τιβι να δεις τις πρωινές ειδήσεις, όπως κάνεις κάθε μέρα.

Στις ειδήσεις πάλι λένε για τους ανθρώπους στη θάλασσα και σου χαλούν τη διάθεση. Αμάν πια, λες και λύσαμε τα δικά μας προβλήματα, τι μας νοιάζουν τα προβλήματα των άλλων; Και ειδικά των λαθραίων, των αλλόθρησκων, των μαυροτσουκαλάδων. Ευτυχώς που έχουμε και τον φράχτη στον Έβρο και δεν μας έχουν καταλάβει οι βάρβαροι. Βρήκαν άλλους τρόπους όμως. Μπαίνουν στις λέμβους και σαν άλλοι πειρατές έρχονται να εξαπλωθούν σαν επιδημία στην Ελλαδίτσα μας. Αλλά ο θεός είναι μεγάλος και τους τιμωρεί τους απίστους. Ας πάνε να πνιγούν και ας βάλουμε να δούμε κανένα πρωινάδικο να πάει καλά η μέρα μας!

Φίλε συνέλληνα και συνάνθρωπε, σε συμβουλεύω να ψάξεις στο λεξικό τη σημασία της λέξης «πρόσφυγας». Γιατί πρόσφυγες είναι αυτοί οι άνθρωποι στη θάλασσα. Δεν ξύπνησαν ένα πρωί και είπαν «τι να κάνουμε σήμερα, δεν μεταναστεύουμε;». Έφυγαν με την βία από την ξένη σε σένα πατρίδα τους, αφήνοντας πίσω τους τα σπίτια και τις περιουσίες τους για να γλιτώσουν τις ζωές των ίδιων και των αγαπημένων τους προσώπων. Δύο επιλογές είχαν: την φυγή ή τις βόμβες. Εσύ τι θα επέλεγες;

Σου θυμίζει κάτι η ιστορία τους; Υπό παρόμοιες συνθήκες έναν αιώνα πριν οι προ-παππούδες σου  άφησαν πίσω τους το παρελθόν τους που καιγόταν στα μικρασιατικά παράλια και στοιβαγμένοι σε βάρκες έφτασαν στη μητρόπολη πατρίδα, η οποία για πολλά χρόνια μόνο σαν δικά της παιδιά δεν τους αντιμετώπιζε.

Μην αρχίσεις πάλι να ψελλίζεις όσα κουτσοξέρεις για το όμαιμον και το ομόθρησκον. Το προσφυγικό πρόβλημα δεν είναι εθνικό, είναι οικουμενικό και ανθρωπιστικό. Δεν επιτρέπεται να θέλεις να ονομάζεις τον εαυτό σου άνθρωπο και την ίδια στιγμή να αδιαφορείς που στην ακτή, όπου απολαμβάνεις τα καλοκαιρινά σου μπάνια, ξεβράζονται πτώματα μικρών παιδιών. Και σταμάτα πια να χρησιμοποιείς τον υποτιμητικό χαρακτηρισμό «λαθραίοι». Σε ανθρώπους αναφέρεσαι, όχι σε κούτες τσιγάρων. Μη νομιμοποιείς ηθικά τη λογική των δουλεμπόρων που τους βλέπει ως άλλη μια πηγή παράνομου κέρδους και τους βυθίζει στην υγρή τους καταδίκη.

Σαφώς και είμαστε βαθιά χωμένοι στη δίνη της οικονομικής κρίσης, τον αντίκτυπο της οποίας βιώνουμε όλοι σε κάθε επίπεδο της καθημερινότητας. Σαφώς και η χώρα μας δεν διαθέτει ούτε τις υποδομές, ούτε το οικονομικό σθένος να υποστηρίξει και να ενσωματώσει όλες αυτές τις ορδές που καταφθάνουν καθημερινά στα νησιά. Αυτό όμως δεν σημαίνει, φίλε μου, ότι έχεις το ηθικό άλλοθι να στρέφεις το βλέμμα σου αλλού, ναρκωμένος από την ξενοφοβία και την προκατάληψη. Κι αν η οικογένεια σου ανήκει στις τυχερές που δεν κατέχουν το μαύρο ιστορικό του ξεριζωμού, θυμήσου τον Ξένιο Δία που τιμούσαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι που τόσο θαυμάζεις - κι ας μην μπήκες ποτέ στον κόπο να διαβάσεις ένα από τα συγγράμματα τους ολόκληρο. Κι εσύ που αξιολογείς την πείνα και την ανάγκη με το κριτήριο της εθνικότητας, πόσους εγχώριους άστεγους και άπορους είπαμε ότι βοήθησες την εβδομάδα που μας πέρασε;

Οι άνθρωποι στη θάλασσα δεν ζητούν να πληρώσεις από το υστέρημα σου τους φόρους  ή τις διακοπές τους. Δεν έρχονται για να απειλήσουν την πολύτιμη εθνική σου κυριαρχία ή για να σε εξισλαμίσουν ως άλλοι γενίτσαροι. Μια δεύτερη ευκαιρία για μια αξιοπρεπή ζωή έρχονται να διεκδικήσουν, γιατί ο πόλεμος τους στέρησε την πρώτη. Φαντάσου μια μέρα να ξυπνούσες και να είχες χάσει όλα όσα θεωρείς αυτονόητα: το κεραμίδι πάνω από το κεφάλι σου, τη γη κάτω από τα πόδια σου, την βαρετή καθημερινότητά σου με τις μικρές χαρές και τις όποιες δυσκολίες της.

Όλα αυτά που για εσένα είναι περίσσευμα, για τους ανθρώπους στην θάλασσα είναι άπιαστα και αρπαγμένα όνειρα.Ένα πακέτο ρύζι ή μακαρόνια από τα πέντε που πήρες σε προσφορά από το σουπερμάρκετ. Ρούχα και παπούτσια που αγόρασες και ποτέ δεν φόρεσες. Τα παλιά παιχνίδια που αραχνιάζουν ξεχασμένα στην αποθήκη.  Άπλωσε το χέρι σου και πρόσφερε τα. Μην συνεισφέρεις στην ανέχεια τους με την αδιαφορία σου.

Φίλε μου, μακάρι οι φωτογραφίες που είδες στις ειδήσεις να ήταν προϊόν photoshop, αλλά δεν είναι. Τα πνιγμένα παιδιά δυστυχώς κανείς μας δεν έχει τη δύναμη να τα φέρει πίσω. Έχουμε όμως τη δύναμη και την υποχρέωση να βοηθήσουμε τα ζωντανά να συνεχίσουν με ασφάλεια και αξιοπρέπεια το ταξίδι τους προς ένα καλύτερο αύριο. Ας μην επιτρέψουμε στην ανθρωπιά μας να γίνει ο Τιτανικός της Μεσογείου.

ΚΚ